بررسی کارایی تخصیصی، تغییرات فنی و حرفه های ناشی از مقیاس تولید در صنایع بزرگ ایران ‏‎‎‏(1373-1350)

این رساله به منظور بررسی کارایی تخصیصی، تغییرات فنی و تاثیر ن بر توزیع درآمد بین عوامل تولید، صرفه ها یا عدم صرفه های ناشی از مقیاس و محاسبه کششهای جایگزینی آلن در کل صنایع بزرگ ایران و همچنین پنج صنعت زیر بخش آن تدوین شده است. در این رساله یک سیستم معادلات همزمان متشکل از تابع هزینه ترانسلاگ و توابع سهم عوامل تولید برای هر یک از صنایع با استفاده از روش برآورد رگرسیونهای بظاهر نامرتبط تکراری برآورد شده است. سپس با استفاده از ضرایب برآورد شده به بررسی کارایی تخصیصی، تغییرات فنی و تاثیر آن بر توزیع درآمد بین عوامل تولید، صرفه ها و یا عدم صرفه های ناشی از مقیاس و محاسبه کششهای جایگزینی آلن شده است. نتایج نشان می دهد که صنایع بزرگ همگی دارای عدم کارایی می باشند. جهت تغییرات فنی در صنایع بزرگ به سمت کاربری و انرژی بری بیشتر بوده است. صنایع بزرگ همگی از نهاده مواد اولیه و سرمایه کمتر استفاده کرده اند. همچنین نتایج حاکی از وجود عدم صرفه های ناشی از مقیاس در صنایع بزرگ می باشد. در دوره مورد بررسی در کل صنایع بزرگ ایران سهم نیروی کار از درآمد نسبت به سرمایه و انرژی کاهش ولی نسبت به مواد اولیه افزایش یافته است. سهم سرمایه نسبت به انرژی و مواد اولیه افزایش یافته است. همچنین سهم مواد اولیه نسبت به انرژی افزایش یافته است. نهایتا نتایج حاکی از این است که نیروی کار با انرژی، مواد اولیه و سرمایه رابطه جانشینی دارد و این در حالی است که سرمایه با مواد اولیه رابطه جانشینی و با انرژی رابطه مکملی دارد و نهایتا انرژی با مواد اولیه جانشین هستند.